วันจันทร์ที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2555

BANGKOKhr Post

การเชื่อมต่อของบางสิ่งหรืออาจหลายสิ่งซึ่งเต็มไปด้วยตรรกะ หรืออาจร้างไร้

เส้นทางที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
ของมนุษย์ผู้ชะลอฝีเท้าบนโลกที่เหวี่ยงตัวด้วยความเร็ว 180  ไมล์/ชั่วโมง

เรื่องบางอย่างอาจยากเกินความพยายามที่จะเข้าใจ

เรา...สนทนากันภายใต้บริบทแบบนั้น...เนิ่นนาน...









เรื่องราวของความจริงที่เจ็บปวด

เรื่องราวของความฝันแสนสวยงาม

เรื่องราวของความว่างเปล่าอันรกร้าง

เรื่องราวของความหนาแน่นแห่งสูญญากาศ

เรื่องราวของ KOKhr


...


(Note)
พอศอสองพันห้าร้อยห้าสิบห้า...เยิ่นเย้อของเวลาถูกรวบตึง
ปีถูกกระชากรั้งถึงเดือน-ผ่าน-ถึงวัน
สารพัดนึกคิดบอกเล่าสู่ห้วงอากาศถูกหยิบวางลงบนหน้ากระดาษ
ขยับขยายหาทีี่ทางปันหมวดหมู่ความคิดก่อรูปร่าง-แบบ-สร้าง
ก่อนจะนานไปกว่าไม่นาน-เนิ่นนาที
เราหมายพบตัวเองนั่งปริ่มยิ้มให้จินตนาการที่ปลุกปั้นเป็นรูปทรง
และ-พบ-ใคร และ ใคร พึงใจในบทบาทของทรวดทรงความคิด
หยิบฉวยมันเป็นภาระพึงพอใจอย่างมิได้แสร้งสร้าง
นาน-นาที

...

วันพุธที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2555

เหตุ



ในสังคมที่ไม่สามารถมองเห็นไ้ด้ด้วยตาเปล่า

เราเดินสวนกันไปมาในนั้นอย่างไม่แน่ชัดในเงื่อนเวลา

เธออาจพบฉันโดยบังเอิญ

บ่อยครั้งกว่าน้อยครั้งที่เรื่องบังเอิญมักเป็นเรื่องน่ายินดี

ความเจ็บป่วยแห่งเธอคล้ายกำลังรอคอยการมาถึงของอะไรบางอย่าง

นาฬิกาบ่งบอกเพียงเวลา ส่วนระยะเวลาเป็นหน้าที่ของปฏิทิน

ความยาวนานชั่วกระพริบตานับครั้งไม่ถ้วนคล้ายไม่ส่งผลอันใด

เหตุแห่งความเจ็บป่วยเพียงเศษเสี้ยววินาที

กรุยทางให้ฉันเข้าใจผลลัพธ์แห่งความเจ็บป่วยของเธอได้อย่างง่ายดาย






ที่มาแห่งจุดเริ่มต้นเรื่องของเรา...มันควรถูกเรียกแบบนั้น.








...